اثربخشی قصه گویی بر بهبود مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه (بیش فعالی )

انسان ذاتا موجودی اجتماعی است که نیاز به برقراری ارتباط با دیگران دارد. مهارتهای اجتماعی شامل هر نوع شایستگی است که موجب تعامل و ارتباط کلامی و غیرکلامی سازنده با دیگران می شود و قابل یادگیری هستند. افراد در ردههای سنی مختلف و در شرایط مختلف نیازمند برخورداری از مهارتهای اجتماعی هستند تا بتوانند به صورت سازنده با دیگران ارتباط بین فردی برقرار کنند. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی قصه گویی بر بهبود مهارتهای اجتماعی دانش آموزان دارای اختلال نقص توجه (بیش فعالی ) انجام گرفت . این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه موردمطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر سنندج تشکیل داد، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه مهارتهای اجتماعی ماتسون(۱۹۸۳) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۳/۰ و ۷۶/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه وتحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان مهارتهای اجتماعی دانش آموزان در پیش آزمون ۴۰/۲۵بود که در پس آزمون به ۴۳/۳۶ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۵/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با روش مبتنی بر قصه گویی آموزشدیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان مهارتهای اجتماعی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

قصه گویی ، مهارت اجتماعی ، اختلال نقص توجه ، بیش فعالی ، دانش آموزان.