اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش نگرش های ناکارآمد، افسردگی و احساس تنهایی زنان مطلقه

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی طرح واره درمانی بر کاهش نگرش های ناکارآمد، افسردگی و احساس تنهایی زنان مطلقه شهر بندرعباس می باشد. بدین منظور، ۳۰ نفر از زنان مطلقه به شیوه نمونه گیری هدفمند انتخاب شده و در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. طرح واره درمانی طی ۱۲ جلسه هفتگی در شهر بندرعباس انجام شد. پرسشنامه های افسردگی بک ، پرسشنامه نگرش های ناکارآمد و احساس تنهایی در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون تکمیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که طرح واره درمانی بر کاهش نگرش های ناکارآمد، افسردگی و احساس تنهایی زنان مطلقه موثر بوده و توانسته میانگین نمرات نگرش های ناکارآمد، افسردگی و احساس تنهایی زنان مطلقه را در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه کاهش دهد (۰۰۱.(p<./ بدین معنی که توانسته میزان نگرش های ناکارآمد، افسردگی و احساس تنهایی زنان مطلقه را کاهش دهد.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، نگرش های ناکارآمد ، افسردگی ، احساس تنهایی ، زنان مطلقه