چگونه توانستم اختلال دیکته نویسی دانش آموز پایه دوم را از طریق تقویت حافظه دیداری و شنیداری بهبود ببخشم ؟

دیکته از جمله مهارتهای آموزشی و نوشتنی بسیار مهمی است که نیاز به پردازشهای متعدد ذهنی دارد، نقص در هر بخش یا فرایند می تواند منجر به یک خطای نوشتاری شود . شناسایی خطاهای شایع می تواند به فهم بهتر علل این خطاها در کودکان ابتدایی کمک شایانی کند.هدف این پژوهش کاهش واژگان اشتباه در دیکته نویسی بود، که این اختلال ناشی از حافظه دیداری و شنیداری دانش آموز است . به همین دلیل دانش آموز پسر پایه چهارم دبستان شاهد بهنام محمدی در سال تحصیلی (۱۴۰۲)در ۶ جلسه تحت کنترل و بررسی قرار گرفت . این دانش آموز نمونه ای از جامعه آماری ۲۵ نفره کلاس می باشد که بر اساس دیکته های پیشین انتخاب شده است .در حین بررسی اختلال اثربخشی آموزشی بر حافظه دیداری و شنیداری از آزمونهای حافظه دیداری و شنیداری ( کیم کارت ۱۹۴۵) استفاده شده است . بعد از شش جلسه بررسی ارزیابی نهایی جهت ثبت تغییرات دیکته نویسی انجام شد. نتایج تحلیل نمودارها و جدولها نشان داد که روشهای آموزشی تکلیف فرایند و حافظه کاری موجب بهبود حافظه دیداری و شنیداری و در نتیجه کاهش خطاهای دیکته نویسی می شود. البته باید این نکته را یادآور شد که روش حافظه کاری از روش تکلیف فرایند موثرتر است . بنابراین می توان این روشها را در کنار سایر دیدگاهها و روشهای اصلاحی ترمیمی به کار گرفت .

کلیدواژه ها:

دیکته نویسی ، حافظه دیداری ، حافظه شنیداری ، دوره ابتدایی ، اقدام پژوهی