بررسی تاثیر اثربخش بازی درمانی بر میزان یادگیری دانش آموزان و بازداری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری دردوران پسا کرونا

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر بازی درمانی برمیزان یادگیری دانش آموزان و بازداری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری در دوران پسا کرونا می باشد؛ این پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نوع طرح های نیمه آزما یشی با استفاده از گروه آزمایش و گروه کنترل می باشد.جامعه ی آماری پژوهش حاضر را دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر بندرعباس که در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بودند تشکیل می دهد.در تحقیق حاضر تعداد ۶۵ نفر به عنوان نمونه اولیه بودند که ۳۰ نفر از آنها که کمترین نمره را در نرم افزارهای پژوهش کسب کرده بودند به صورت طبقه ای ساده انتخاب و در گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند گردآوری اطلاعات به دو روش کتابخانه ای و میدانی انجام گردید . با استفاده از آزمون استروپ کلاسیک ، آزمون دسته بندی کارتهای ویسکانسین و آزمون عملکرد پیوسته متغیرهای مورد سنجش مورد مطالعه قرار گرفت در بخش آمار توصیفی شاخص های میانگین و انحراف معیار و در قسمت استنباطی آزمون تحلیل کواریانس یک راهه (ANCOVA) و تحلیل کواریانس چند متغیره((MANCOVA مورد استفاده قرار گرفت . نتایج نشان داد بازی درمانی بر بهبود توجه کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است (۰۵.۰.(P< بازی درمانی بر بهبود انعطاف پذیری شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است (۰۵.۰(P< بازی درمان ی بر بهبود بازداری شناختی کودکان دارای اختلال یادگیری موثر است (۰۵.۰(P<

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، میزان توجه ، یادگیری دانش آموزان ، بازداری ، اختلال یادگیری ، دوران پسا کرونا