نقش خانواده در تربیت کودکان ۱ تا ۷ سال با نشاط

خانواده، اولین و بادوام ترین عامل تکوین شخصیت کودکان و نوجوانان و زمینه ساز رشد جسمانی ، اخلاقی ، عقلانی و عاطفی آنان است . فرزندان ما در خانواده رشد م ی کنند، بزرگ می شوند، صفات مثبت و منفی را یاد می گیرند و آنچه را یاد می گیرند به دیگران تعمیم می دهند، بنابراین باید محیطی را در خانواده خود فراهم کنیم تا آکنده از صفا و شادی و نشاط باشد. شادی و خوشحالی دل ها را به هم نزدیک و ترس و بدگمانی را از ما دور می کند، انرژی مثبت را افزایش می دهد، سلامت روانی خانواده را تضمین می کند و خانواده شاد هم جامعه ای شاد و با نشاط و لبریز از صلح و صفا می سازد.انسان موجودی شادی طلب است و هرگز داشتن مال و اموال، نشانه خوشبختی و بی نوایی و فقر نشانه بدبختی نیست . آنچه محرز است این است که بچه های شاد و خوشبین ، صرفنظر از ساختار ژنتیکی ، محصول خانوادهای شاد خواهند بود؛ چراکه تحقیقات نشان می دهد که اگرچه گاهی افسردگی و بدبینی می تواند نوعی گرایش ژنتیکی باشد، اما ژنها انعطافپذیرند و م ی توانند نسبت به محیط ، فعال یا غیرفعال شوند. در نتیجه نحوه بینش و رفتار و الدین می تواند چنین گرایشی را مهار کند.شادی را م ی توان به راحتی آموزش داد ، کارهای شما مانند یک درس برای فرزندانتان است . کودک آنچه را می بیند، انجام م ی دهد، نه آنچه را می شنود.به فرزندتان کمک کنید تا آنچه که برای رسیدن به شادی لازم است را یاد بگیرد، این عمل می تواند یک هدیه عالی از طرف والدین به فرزندشان برای تمامی فصول زندگی باشد .(ربیعی ۱۳۹۶)

کلیدواژه ها:

خانواده ، تکوین ، شخصیت ، فرزندان ، نشاط ، ژنتیک