ارزیابی خوانایی متون با استفاده از روش فرای : اصول، مراحل و کاربردها

روش فرای یکی از روشهای معتبر و شناخته شده برای ارزیابی خوانایی متون است که توسط ادوارد فرای در دهه ۱۹۶۰ توسعه یافت . این روش با استفاده از دو فاکتور طول کلمات و طول جملات، سطح دشواری متن را تعیین می کند. مقاله حاضر به بررسی اصول، مراحل اجرای روش فرای و کاربردهای آن در زمینه های مختلف از جمله آموزش و پرورش، نشر و ویرایش ، و پژوهش های زبانی می پردازد. یافته ها نشان می دهند که این روش با وجود سادگی ، دقت نسبی خوبی در تعیین سطح خوانایی متون دارد. نتایج حاکی از آن است که روش فرای می تواند به معلمان، نویسندگان و پژوهشگران کمک کند تا متونی را انتخاب و تهیه کنند که با سطح توانایی خواندن مخاطبان هدف مطابقت داشته باشد. با این حال، این روش محدودیت هایی نیز دارد، از جمله توجه محدود به دیگر عوامل زبانی و محتوایی . به طور کلی ، با وجود این محدودیت ها، روش فرای به دلیل سادگی و کارآیی همچنان یکی از پرکاربردترین ابزارها برای ارزیابی خوانایی متون محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

روش فرای ، خوانایی متون ، طول جملات ، سطح خوانایی