نقش جو مدرسه در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری سازگاری تحصیلی در دانش آموزان

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی نقش جو مدرسه در پیش بینی خودکارآمدی تحصیلی با میانجیگری سازگاری تحصیلی در دانش آموزان مقطع متوسطه شهر بهبهان بود. در این مطالعه توصیفی - همبستگی ، جامعه آماری را کل دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان بهبهان تشکیل دادند که با استفاده از جدول کرجسی مورگان، ۳۷۲ دانش آموز به روش در دسترس به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزارهای پژوهش شامل ؛ پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی موریس (۲۰۰۱)، پرسشنامه ی جو مدرسه ی دلاویر (۲۰۰۷) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (۱۹۸۴)، بود. در این پژوهش جهت تحلیل دادهها علاوه بر روش آمار توصیفی نظیر بیشترین و کمترین نمره، میانگین ، انحراف استاندارد، از همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه نیز استفاده شده است . نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد که جو مدرسه بر سازگاری تحصیلی (۴۳/۰β= و ۰۰۵/۰(p =، سازگاری تحصیلی بر خودکارآمدی تحصیلی (۵۲/۰β= و ۰۰۷/۰(p = و جو مدرسه بر خودکارآمدی تحصیلی (۴۶β=-/ و ۰۰۴/۰(p =، اثر مستقیم و مثبت و معنی دار دارند. در نهایت ، جو مدرسه از طریق میانجیگری سازگاری تحصیلی دارای تاثیر مثبت و معنی دار بر خودکارآمدی تحصیلی (۱۹/۰β= و ۰۰۴/۰(p= است . همچنین شاخص های قبل از اصلاح مدل برازش نشان داد که مدل از برازش خوبی برخوردار نبود که با انجام اصلاحات مورد نیاز، مدل به برازش مطلوب رسید.

کلیدواژه ها:

جو مدرسه ، خودکارآمدی تحصیلی ، سازگار ی تحصیلی ، دانش آموزان