بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر بهزیستی روانی دانش آموزان

دانش آموزان بخش اعظمی از زمان و توانائی های هوشی و شناختی خود را صرف امور تحصیلی می نمایند و به این ترتیب از پرداختن به رشد اجتماعی - روانی خویش غافل می مانند که از این میان می توان به کسب مهارتهای نحوه تعاملات اجتماعی ، حل مساله ، تفکر نقاد و یا دیگر مهارتهایی را که نوجوانان و جوانان برای زندگی در اجتماع خارج از خانه و مدرسه به آن نیاز دارند، اشاره نمود. یکی از راههایی که می توان به وسیله آن این مهارتها را در میان دانش آموزان تقویت نمود، آموزش ابراز وجود می باشد. ابراز وجود یک مهارت آموخته شده است نه یک صفت که یک فرد یا دارای آن است ، یا از آن بهرهمند نیست . مهارت ابراز وجود در فرد توانایی لازم را برای رویارویی واقع بینانه با شرایط بیرونی که می توانند تنش آفرین و فشارزا باشند ایجاد می کند. لذا پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش ابراز وجود بر بهزیستی روانی دانش آموزان می پردازد. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه مورد مطالعه پژوهش را دانش آموزان شهر مریوان تشکیل دادند، ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه بهزیستی روانی ریف ( ۱۹۸۹) بود که پایایی آن از طریق روش کودر ریچاردسون محاسبه شد که در پیش آزمون و پس آزمون به ترتیب ۷۸/۰و ۸۱/۰ بود و روایی آن از طریق نظرخواهی از معلمان مدرسه تایید شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری کولموگرف اسمیرونوف، همبستگی پیرسون، آزمون t همبسته استفاده گردید. نتایج نشان داد، نمره میزان بهزیستی روانی دانش آموزان در پیش آزمون ۲۴/۴۰ که در پس آزمون به ۲۰/۴۶ افزایش یافته است و این افزایش از نظر آماری نیز معنادار می باشد (۰۰۲/.۰.(p= در واقع بین دانش آموزانی که با مهارت ابراز وجود آموزش دیدهاند با دانش آموزانی که این آموزش را ندیدهاند در میزان رشد بهزیستی آنها تفاوت معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، ابراز وجود ، بهزیستی روانی ، دانش آموزان ، مدارس