آموزش مهارت های خودیاری به دانش آموزان با نیازهای ویژه و نقش آن در بهزیستی روانی - اجتماعی آنها

هدف از این پژوهش ، بررسی آموزش مهارت های خودیاری به دانش آموزان با نیازهای ویژه و نقش آن در بهزیستی روانی - اجتماعی آن ها است . این پژوهش به روش مروری با بررسی متون و اسناد موجود در این زمینه انجام شده است . نتایج پژوهش نشان می دهد که امروزه، آموزش و تربیت به عنوان یکی از مهم ترین عوامل توسعه فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است . اما دانش آموزان با کم توانی ذهنی به عنوان یک گروه محروم از مزایای کامل آموزش معرفی می شوند. این دانش آموزان نیازمند رویکردهای آموزشی و پرورشی ویژهای هستند تا بتوانند مهارتهای ارتباطی و اجتماعی لازم را در زندگی روزمره به دست آورند. آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا بهزیستی روانی - اجتماعی خود را بهبود بخشیده و در مدت زمان بیشتر و با کیفیت بهتر کار کنند. آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا بهتر در محیط های جدید و تغییراتی که ممکن است در محیط آموزشی و زندگی شان رخ دهد، انطباق پیدا کنند. این آموزشها می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا در حل مسائل و اختلافات اجتماعی بهتر عمل کرده و به روابط سالم تری دست یابند. آموزشهای خودتنظیمی می توانند به دانش آموزان کمک کنند تا در محیط های اجتماعی خود بهتر ارتباط برقرار کنند و از فرصت های ارتباطی بهرهوری بیشتری داشته باشند. دانش آموزانی که آموزشهای خودتنظیمی را تجربه می کنند، اغلب توانایی بالاتری در حل مسائل پیچیده و تصمیم گیری های مهم دارند. این آموزشها می توانند به آنها کمک کنند تا با تفکر منطقی و دقیق ، به راهحل های بهتری دست یابند. یکی از اثرات مثبت آموزشهای خودتنظیمی ، افزایش توانایی تمرکز و توجه دانش آموزان است . آموزشهای خودتنظیمی و خودیاری می توانند به عنوان یک ابزار موثر در بهبود تعاملات ارتباطی و مشکلات رفتاری -هیجانی دانش آموزان با نیازهای ویژه مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مهارت های خودیاری ، دانش آموزان با نیازهای ویژه ، بهزیستی روانی - اجتماعی