حقوق اجتماعی انسان در پرتو انسان شناسی فطری با تاکید بر رویکرد تفسیر انسان به انسان علامه جوادی آملی

پژوهش حاضر به بررسی و بحث از ارتباط انسان با جامعه از منظر جوادی آملی و مطهری می پردازد. این پژوهش با استفاده ازروش تحلیلی _ توصیفی انجام شده و اطلاعات با استفاده از منابع موجود از این اندیشمند نقل و تبیین و تحلیل گردیده اند. دراین نگاشته، به تحلیل نظرات جوادیآملی اختصاص یافته است.بن مایه تحلیل ارتباط انسان با جامعه از منظر این اندیشمند بر پایه انسان شناسی است. چه اینکه با فرق نهادن میان انسانشناسی غربی که به انسان نگاهی در سطح مادی و حیوانی دارد و انسان شناسی اسلامی که انسان را خلیفه ی الهی و دارای روحبرتر معرفی می نماید؛ معتقدند که نوع نگاه و تحلیل انسان در شناخت چگونگی ارتباط انسان با جامعه نقش محوری دارد. وهمین امر موجب می گردد تا در شناخت روابط اجتماعی و تنظیم آنها و همچنین در سطحی کلانتر در روابط بین دولت ها وروابط آنها نوع نگاه تحلیلگران متفاوت گردد. در نتیجه سیاستگذاری های اجتماعی و تعیین و تکلیف حقوق و تکالیف انساننسبت به خود و دیگران نیز بر پایه ی نوع نگاه به انسان و ارتباط او با جامعه تغییر خواهد کرد.در این میان دین به عنوان نهادی که در شناخت و رشد فطرت آدمی نقش کلیدی دارد یکی از ارکان منظومه ی فکری ایناندیشمند در باب ارتباط انسان با جامعه میباشد. چه این که دین موجب میگردد تا خود و فطرت انسانی روشن گردد و بهشیوه های رشد آن دست یابد.

کلیدواژه ها:

انسان شناسی ، جامعه ، حی متاله ، من فردی