مقایسه و بررسی میزان تانن پوست سیب زمینی با چهار حلال مختلف
محل انتشار: دوفصلنامه ماشین های کشاورزی، دوره: 14، شماره: 3
سال انتشار: 1403
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 57
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JAM-14-3_003
تاریخ نمایه سازی: 3 مهر 1403
چکیده مقاله:
گروهی از ترکیب های فنلی به نام تانن ها به لحاظ فعالیت بیولوژیکی و واکنش پذیری شیمیایی، قابل تشخیص هستند که در صنایع چرم سازی، چسب سازی، رنگ سازی، داروسازی و سایر صنایع کاربرد دارند. روش های استخراج این ترکیب ها بسیار متنوع هستند. استخراج به روش فراصوت روشی موثر برای استخراج ترکیب های شیمیایی است که در مقایسه با سایر روش ها در مدت زمان کوتاه تری انجام می گیرد و قابلیت استفاده برای ترکیب های حساس به حرارت را دارد. در این پژوهش استخراج ترکیب های فنلی، تانن و تانن متراکم به روش فراصوت از پوست سیب زمینی بررسی شد و اثر مدت زمان استخراج و نوع حلال روی میزان استخراج این ترکیب ها مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور پوست سیب زمینی پس از شستشو، خشک و آسیاب گردید سپس با چهار حلال متانول، اتانول، استون و آب و در دو زمان ۱۰ و ۱۵ دقیقه عصاره گیری انجام شد. با افزایش زمان استخراج میزان ترکیب های فنلی و تانن کل استخراج شده افزایش می یابد؛ اما میزان تانن متراکم استخراج شده وابسته به زمان استخراج نمی باشد. کم ترین استخراج مربوط به حلال اتانول ((میلی گرم در هر صد گرم پوست)۶.۲۲±۱۳.۳) در مدت زمان ۱۰ دقیقه و بیش ترین استخراج را حلال آب ((میلی گرم در هر صد گرم پوست)۹.۵۰±۱۴۲.۸) در مدت زمان استخراج ۱۵ دقیقه به خود اختصاص داد. حلال آب به دلیل دارابودن قطبیت و راندمان بالا برای استخراج تانن از پوست سیب زمینی مناسب است. به علاوه حلال آب به دلیل سازگاری با محیط زیست حلال مناسبی برای استخراج تانن است. پوست سیب زمینی حاوی مقادیر قابل توجهی تانن و مقدار کمتری تانن متراکم نسبت به تانن قابل هیدرولیز می باشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فاطمه مرتضوی
گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
رسول خدابخشیان
گروه مهندسی مکانیک بیوسیستم، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مرضیه معین فرد
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :