تاثیر محیط جغرافیایی مکان مدرسه در رفاه دانش آموزان و میزان یادگیری و رشد تحصیلی آن ها

اولین هدف تربیت، ساختن انسان است و ساختن انسان چیزی جز برداشتن موانع تعالی از پیش روی او نیست. در مراحل اولیه تربیت، نقش عوامل بیرونی مهم است، اما در مراحل بعدی انسان باید خود مسئولیت تربیت و تعالی خویش را بر عهده گیرد. برنامه های درسی، معلم، رسانه ها، مراکز یادگیری خارج از مدرسه و خانواده باید در تحقق این هدف، یعنی «تربیت انسان کامل» تلاش کنند. در این میان، معلمی که برای خود رسالت تربیتی قائل است از تعلیم موضوعات درسی، تربیت ابعاد وجودی انسان یعنی رشد فکری، نگرشی، علمی، اجتماعی، مهارتی، اخلاقی و معنوی را به صورت یکپارچه دنبال می کند. جغرافیا به دلیل تنوع موضوعی و سروکار داشتن با انسان و طبیعت، نقش مهمی در تربیت ابعاد وجودی انسان دارد. یادگیری جغرافیا در تقویت هویت فردی و اجتماعی افراد یک ملت نقش دارد. دانش آموزان یاد می گیرند که یک مکان را با همه عناصر آن چگونه بفهمند یا این مکان ها برای آن ها چه معنایی دارد؛ همین طور کشف کنند که چگونه یک مکان را تجربه کنند و بررسی کنند که هویت و فرهنگ آن ها در این مکان ها در این مکان ها چگونه شکل گرفته است. آن ها از طریق تحقیق در مورد مکان زندگی خود یاد می گیرند احساس شخصی خود را از هویت فردی و قومی توسعه دهند و از طریق مطالعه جغرافیای کشور و مکان های آن هویت ملی و از طریق مطالعه در مورد کشورهایی که با آن ها اشتراک اعتقادی دارند، هویت فراملی و اعتقادی خود را توسعه بخشند.

کلیدواژه ها:

محیط جغرافیایی ، مکان مدرسه ، رفاه دانش آموزان ، رشد تحصیلی ، تربیت ، هویت ملی