جریان های فکری و فلسفی و کلام اسلامی

از دیدگاه فلاسفه راه های شناخت انسان به سه نوع می باشد. شناخت حسی که بوسیله حواس پنجگانه صورت می گیرد. شناخت عقلی که بوسیله عقل صورت می گیرد. شناخت قلبی که بوسیله قلب انسان حاصل می شود. شناخت وحیانی که مختص پیامبران الهی است بوسیله وحی الهی به پیامبران صورت می گیرد. روش های شناخت خداوند نیز این گونه است. قرآن به عنوان کتاب دینی مسلمانان به این روش های شناخت اشاره دارد. براساس روش های شناخت و ابزار آنها برای شناخت، جریان های فکری اسلامی شکل گرفت. مانند فلاسفه مشاء روش عقلی یا استدلالی، فلاسفه اشراق روش عقلی و قلبی توام با یکدیگر به کار می گرفتند. متکلمین اسلامی روش عقلی مبتنی بر حسن و قبح انتخاب نمودند. عرفای اسلامی روش قلبی انتخاب نمودند. سرانجام در قرن یازدهم هجری ملاصدرای شیرازی تلفیقی از همه روش ها استفاده نمود. عقل و قلب و استدلال و قرآن و روایات همه با هم تلفیق نمود و مکتب فلسفی صدرایی بوجود آورد. در این پژوهش تلاش آن است که براساس روش توصیفی و تحلیلی جریان های فکری اسلامی و روش هایی که از آن بهره می بردند را مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جریان های فکری ، فلسفه ، عرفان اسلامی ، کلام اسلامی.