بی زمانی اسطوره یی- کهن الگویی در اشعار فروغ فرخ زاد

در دنیای امروز نقد اسطوره یی- کهن الگویی به عنوان یکی از روی کردهای پژوهشی در علوم انسانی موردتوجه اندیشه مندان این حوزه دانشی قرار گرفته است. زمان یکی از کهن الگوهای اسطوره یی است، که در متون ادبی بازتاب گسترده یی یافته است و در ارتباط با این کهن الگو در واکاوی های اسطوره یی، ما با امری به عنوان بی زمانی مواجه می شویم. بی زمانی به اموری گفته می شود که خارج از تاریخ روی می دهند؛ یعنی مسائلی که در هیچ کتاب تاریخی ثبت نشده اند؛ اما هم واره در زنده گی و اندیشه بشر تاثیرگذار هستند. با بررسی شعر فروغ فرخ زاد دریافتیم که او دلهره زمان و گذشت زمان را به صورت خودآگاه و ناخودآگاه وارد شعرش کرده است؛ پس از طرح پرسش و بیان فرضیه های پژوهش و نیز معرفی آثار پژوهشی مشابه این جستار، به مبانی نظری مرتبط با موضوع واکاوی پرداختیم و سپس با توجه به مبانی نظری، شعرهایی را که دربردارنده کهن الگوی زمان با مفهوم بی زمانی بوده اند واکاوی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که: فرخ زاد با داشتن زبانی ساده، مفاهیم عمیقی را وارد شعر خود کرده است و ذهن جست وجوگر او هم واره در پی این است که از قراردادها فراتر برود. در این پژوهش از نظریه های اسطوره شناسانی همانند لوی استراوس، میرچا الیاده و کارل گوستاو یونگ بهره بردیم. روش کار در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و در آن کوشیده شده است تا مفاهیم و واژه های مربوط به بی زمانی اسطوره یی- کهن الگویی در اشعار فروغ فرخ زاد واکاوی شود.در دنیای امروز نقد اسطوره یی- کهن الگویی به عنوان یکی از روی کردهای پژوهشی در علوم انسانی موردتوجه اندیشه مندان این حوزه دانشی قرار گرفته است. زمان یکی از کهن الگوهای اسطوره یی است، که در متون ادبی بازتاب گسترده یی یافته است و در ارتباط با این کهن الگو در واکاوی های اسطوره یی، ما با امری به عنوان بی زمانی مواجه می شویم. بی زمانی به اموری گفته می شود که خارج از تاریخ روی می دهند؛ یعنی مسائلی که در هیچ کتاب تاریخی ثبت نشده اند؛ اما هم واره در زنده گی و اندیشه بشر تاثیرگذار هستند. با بررسی شعر فروغ فرخ زاد دریافتیم که او دلهره زمان و گذشت زمان را به صورت خودآگاه و ناخودآگاه وارد شعرش کرده است؛ پس از طرح پرسش و بیان فرضیه های پژوهش و نیز معرفی آثار پژوهشی مشابه این جستار، به مبانی نظری مرتبط با موضوع واکاوی پرداختیم و سپس با توجه به مبانی نظری، شعرهایی را که دربردارنده کهن الگوی زمان با مفهوم بی زمانی بوده اند واکاوی کردیم و به این نتیجه رسیدیم که: فرخ زاد با داشتن زبانی ساده، مفاهیم عمیقی را وارد شعر خود کرده است و ذهن جست وجوگر او هم واره در پی این است که از قراردادها فراتر برود. در این پژوهش از نظریه های اسطوره شناسانی همانند لوی استراوس، میرچا الیاده و کارل گوستاو یونگ بهره بردیم. روش کار در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و در آن کوشیده شده است تا مفاهیم و واژه های مربوط به بی زمانی اسطوره یی- کهن الگویی در اشعار فروغ فرخ زاد واکاوی شود.

کلیدواژه ها:

نقد اسطوره یی- کهن الگویی ، زمان ، بی زمانی ، فروغ فرخ زاد