بررسی شیوه های اجتماعی کردن فرزندان (مورد مطالعه: شهر ایلام)

در پژوهش حاضر شیوه های اجتماعی کردن فرزندان در میان والدین دارای فرزند ۶ تا ۱۲ سال شهر ایلام بررسی شده است. روش پژوهش کیفی بود. گردآوری داده­ها نیز از طریق مصاحبه با ۳۰ نفر از والدین و تحلیل اطلاعات از طریق نرم افزار Maxqda با استفاده از شیوه تماتیک انجام شد. با اجرای کدگذاری باز، ۱۰۱ تم و ۳۴ مفهوم استخراج شد که در ۴ مقوله اصلی شامل تربیت عاطفی و احساسی، تربیت جسمانی، تربیت دینی و تربیت اخلاقی دسته­بندی شدند. سوال پژوهش عبارت بود از: با توجه به تغییرات ساختاری جامعه و خانواده آیا شیوه های اجتماعی کردن فرزندان تغییر یافته است؟ یافته­ها نشان داد که اجتماعی کردن فرزندان به شیوه های متفاوتی صورت می­پذیرد که براساس وضعیت اقتصادی و اجتماعی والدین متفاوت است؛ والدینی که وضعیت اقتصادی و اجتماعی بهتری دارند تربیت جسمانی را برای فرزندان خود در اولویت قرار می دهند و والدینی که وضعیت اقتصادی و اجتماعی پایینی دارند بیشتر بر تربیت عاطفی فرزندان تاکید می ورزند. این گونه خانواده­ها دچار نوعی ناآگاهی در روش تربیتی و رفتار با فرزندان هستند. در خصوص شیوه تربیت دینی نیز والدینی که وضعیت اقتصادی و اجتماعی بهتری دارند نسبت به تربیت دینی حساس نیستند و خنثی عمل می کنند؛ اما والدین با وضعیت اقتصادی متوسط یا پایین در خصوص تربیت دینی نظر مثبتی دارند. نتیجه کلی این پژوهش نشان داد که تغییرات اقتصادی و اجتماعی، تربیت فرزندان را نیز دچار تغییراتی کرده است؛ اما والدین به دلیل عدم مهارت و فشارهای اقتصادی و اجتماعی، بیشتر شیوه سلبی را در تربیت فرزندان در پیش گرفته اند تا ایجابی.

کلیدواژه ها:

اجتماعی کردن فرزندان ، تربیت اخلاقی ، تربیت جسمانی ، تربیت دینی ، تربیت عاطفی ، ایلام