تحلیل اثرپذیری غیرخطی و علی شاخص کنترل فساد بر اقتصاد سایه

در جامعه شناسی و اقتصاد کنترل فساد به عنوان یکی از آرمان های ملی در قانون اساسی به چشم می خورد و عدم تحقق آن از معضلات امروز نظام جمهوری اسلامی ایران محسوب می گردد. از طرفی اقتصاد سایه نظمی بیمارگونه است که باعث اعوجاج های در اقتصاد واقعی می شود و علل آن را می توان در بهرمندی فعالیت کنشگرهای خارج از بخش رسمی و در حقیقت در فساد سیستمی جستجو کرد. فعالیت این کنشگران می تواند موثر از کیفیت حکمرانی و اثرپذیری از آن باشد. بنابراین در این مطالعه با بهره گیری یکی از شاخص حکمرانی یعنی کنترل فساد و استفاده روش NARDL به بررسی رابطه بین کنترل فساد و اقتصاد سایه ایران طی سال های ۱۳۷۴ الی ۱۳۹۸ پرداخته شده است. نتایج نشان داد در کوتاه مدت و بلندمدت این رابطه منفی است. در کوتاه مدت با افزایش یک درصدی در کنترل فساد، حجم اقتصاد سایه ۰۲۳/۰ درصد و در بلندت با فزایش کنترل فساد، اقتصاد سایه به مقدار ۰۱/۰ درصد کاهش می یابد باتوجه به یافته های تحقیق سیاست گذاری نهادها و سازمان های متولی حکمرانی در خصوص بهبود شاخص های حکمرانی من جمله شاخص کنترل فساد فاصله گرفتن الزامی به نظر می رسد راهکار پایدارحرکت به سمت سامانه های هوشمند و رصد و اصالت کالا و رصد گمرکی همراه پایان دادن به سیاست گذاری جزیره ای در اقتصاد پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

جامعه شناسی سیاسی ، حکمرانی خوب ، اقتصاد سایه ، کنترل فساد ، فساد سیستمی ، هوشمندسازی