مصادیق مصادره اموال در حقوق موضوعه ایران

مصادره اموال به معنای ضبط تمام یا بخشی از اموال متهم به نفع دولت است. به علت شیوع برخی اعمال خاص و تخلفات در جامعه، مقنن از ضمانت اجرایی با عنوان ملی کردن و مصادره اموال برای تنبیه و مجازات اشخاص مربوطه استفاده نموده است. بنابراین یکی از مهم ترین اقداماتی که درباره اموال مرتبط با جرم باید انجام شود ضبط این اموال است که معمولا به منظور مصادره اموال مذکور انجام می شود و همچنین بیان اهداف ضبط و مصادره اموال و نیز مبانی شرعی و قانونی آن مورد بررسی قرار گیرد. در نتیجه مالکیت فقط در حالتی که از راه مشروع به وجود آید، محترم می باشد. بر این اساس، در این پژوهش سعی شده است که به این سئوال اصلی تحقیق این است که مصادیق مصادره اموال در حقوق ایران چیست؟ پاسخ مناسب داده شود. با توجه به ماهیت موضوع، پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و به لحاظ گردآوری اطلاعات به روش اسنادی و از طریق مطالعه قوانین و منابع معتبر انجام شده و اطلاعات به دست آمده به صورت توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. یافته ها و نتایج نشان داد که مصادره اموال محکوم علیه توسط دولت به یکی از روش های قانونی که مبنای آن قوانین کشور (اصل ۴۹ قانون اساسی) و آیات و روایات می باشد. مصادیق مصادره اموال در حقوق عبارتند از: اموال ناشی از ربا، غصب، رشوه، اختلاس، سرقت، قمار، سوء استفاده از موقوفات، سوء استفاده از مقاطعه کاری و معاملات دولتی می باشد.

کلیدواژه ها:

مصادیق مصادره ، مصادره اموال ، قانون اساسی ، حقوق ایران