کارکردهای نامناسب آشکار و پنهان خوابگاه دانشجویی (مورد مطالعه، دانشگاه فرهنگیان)

هدف پژوهش حاضر، شناسایی تهدیدهای زندگی خوابگاهی دانشجویان پسر در دانشگاه فرهنگیان و روش پژوهش کیفی، از نوع توصیفی- مردمنگاری است. جامعه مورد مطالعه، همه دانشجویان ساکن خوابگاههای پردیس شهید مفتح شهر ری و مرکز آموزش عالی شهید بهشتی تهران (۷۵۰ نفر) در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ بوده که به طور هدفمند و بر اساس اشباع نظری داده ها، ۴۱ دانشجو انتخاب شده اند. داده ها از طریق مشاهده همراه با مشارکت و مصاحبه عمیق نیمه ساختارمند جمع آوری گردید و با روش تحلیل محتوا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، مهمترین تهدیدهای زندگی خوابگاهی عبارتند از؛ عدم تعامل و ناسازگاری، عدم درک متقابل، بروز تنش و درگیری، فقدان حریم خصوصی، نقض حقوق جمعی، عدم تهیه و ارائه غذای باکیفیت، بروز اختلالات گوارشی، بروز مشکلات بهداشتی، خروج از فضای تحت کنترل خانواده، اختلال در برنامه خواب، بروز مشکلات جسمانی، بروز مشکلات عاطفی، کسالت روحی ناشی از وبگردی مزمن، اثرپذیری منفی از تفکرات منفی دیگران، فرهنگ پذیری نامناسب، بی سامانی اوقات فراغت، کاهش مشارکت و فعالیتهای مذهبی، جزو کارکردهای نامناسب خوابگاه شناسایی شدند.

کلیدواژه ها:

تجارب زیسته ، تهدید ، دانشجویان ، زندگی خوابگاهی ، کارکرد