برآورد روش های افزایش قدرت نرم در بازیگری ایران و ترکیه در سوریه و عراق

هدف پژوهش برآورد روشهای افزایش قدرت نرم در بازیگری ایران و ترکیه در سوریه و عراق بود. برای این منظور از تحقیق کیفی (تئوری بنیانی) استفاده شد. جامعه ی آماری شامل تمامی اساتید رشته علوم سیاسی است که با ۲۰ نفر از آنان مصاحبه صورت پذیرفت. در این پژوهش، از روش نمونه گیری هدفمند برای انتخاب نفر اول و از تکنیک گلوله برفی برای انتخاب نفرات بعدی استفاده شد. در تحلیل یافته ها ابتدا با مرور و بازنگری متن مصاحبه ها، مفاهیم و عبارات معنی دار استخراج شدند، سپس از تجزیه و تحلیل و کدگذاری این مفاهیم و عبارات، مقوله های اصلی استخراج شدند. نتایج نشان داد که دو طبقه گسترده شامل همگرایی با هنجارهای جهانی و عملکرد مسئولانه در سطح بین المللی شناسایی شدند و پنج زیرطبقه نیز عبارتند از: موقعیت جغرافیایی و استراتژیک، تاریخ و جاذبه های فرهنگی، دین و ایدئولوژی، همزیستی مسالمت آمیز، حضور در مجامع بین المللی. هر یک از این زیرطبقات یا همان مولفه های قدرت نرم خود شامل گویه هایی هستند تحت عنوان کدهای باز برجسته.

کلیدواژه ها:

قدرت نرم ، تئوری بنیانی ، همزیستی مسالمت آمیز