ممنوعیت استفاده از سلاح های کشتار جمعی از دیدگاه فقه اسلامی

با فراگیر شدن سلاحهای کشتار جمعی و رقابتهای روزافزون تسلیحاتی، بشر وارد فاز تازهای از تمدن شده که قبلا به هیچ وجه با این شدت و هیبت خود را در معرض نابودی ندیده است. علیرغم تلاشهای بسیار زیاد سازمانهای بینالمللی و حقوقی نتیجه قابل توجهای در زمینه تولید، انباشت و استفاده از آن، چه در جهت نابودی انسانها و چه در جهت نابودی محیط زیست به چشم نمیخورد. یک دلیل آن میتواند این باشد که این سازمانهای بینالمللی مدافع حقوق بشر آبشخورشان را از قدرتهای عظیم نظامی که خود بزرگترین تولیدکنندگان این سلاحها هستند، سرچشمه میگیرند. اما شریعت اسلام، پیرو ماهیت صلحجویانه و بشردوستانه، هزاران سال پیش استفاده و انباشت سلاحهای خسارت دهنده به انسان و محیط را به شدت نکوهیده و حرام قلمداد کرده است. مقالهی پیشرواز نوع تحقیقات بنیادی بوده و به روش توصیفی تحلیلی انجام پذیرفته است. در این پژوهش با مراجعه به نظرات فقها و علمای دینی، به طرح و بسط دلایل حرام بودن سلاحهای کشتار جمعی از دیدگاه فقهای اهل تشییع و تسنن پرداخته شده است. بدیهی است این علما پیام آیات و فحوای روایات را به اینگونه سلاحها تعمیم دادهاند.

کلیدواژه ها:

سلاح کشتار جمعی ، فقه اسلامی ، ممنوعیت ، حرمت ، اهل تشییع ، اهل تسنن