مطالعه تطبیقی دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در قبال حوادث منطقه غرب آسیا از سال ۲۰۱۱ با تاکید بر دو کشور مصر و سوریه

دیپلماسی عمومی به عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی دولت ها در دهه های گذشته از اهمیت بسیاری برخوردار بوده است. ایران و ترکیه به دلیل انتفاع از ظرفیت های بیشمار و جایگاه ویژه ای که در منطقه غرب آسیا و جهان اسلام دارند همواره توجه ویژه ای در بهره گیری موثر از این ابزار داشته اند. با گسترش تحولات بنیادین در منطقه غرب آسیا و شمال آفریقا (خاورمیانه) بایستگی دیپلماسی عمومی بیش از پیش برای این دو بازیگر عرصه بین الملل نمایان شد؛ به گونه ای که هر دو کشور به فراخور شرایط و خط مشی های خود در عرصه سیاست خارجی از این ابزار برای تاثیرگذاری هر چه بیشتر بر روند تحولات استفاده نموده اند. پژوهش پیش رو به دنبال کنکاش پیرامون آن است که وجوه افتراق و اشتراک دیپلماسی عمومی ایران و ترکیه در مواجهه با رویدادهای گوناگون در منطقه خصوصا در قبال دو کشور عربی، مصر و سوریه، چه می باشد؟ این پژوهش در پاسخ به پرسش صدرالاشاره با بهره گیری از مدل تحلیلی نیکولاس کول این فرضیه را مطرح می کند که سیاست های اصلی در عرصه دیپلماسی عمومی این دو کشور به دلیل اختلاف عمیق ایدئولوژیک، دارای وجوه افتراق بنیادین با یکدیگر می باشد؛ به نحوی که علی رغم شباهت های ظاهری در برخی برنامه ها و سطوح به سختی می توان آن ها را بر یکدیگر منطبق نمود.

کلیدواژه ها:

: ایران ، تحولات منطقه غرب آسیا (خاورمیانه) ، ترکیه ، دیپلماسی عمومی ، سوریه ، مدل پنج سطحی کول