ارزش حیاتی فعالیت های بدن بر کیفیت زندگی

پیر شدن یا سالمندی حاصل فرسایش تدریجی ارگان های حیاتی به شمار می رود. کم تحرکی افراد پیری را مضاعف کرده و بر کیفیت زندگی آنان تاثیر دارد. بنا کیفیت زندگی یک ساختار ذهنی چند بعدی است که سختی می توان تعریف نظام مند را ارائه نمود (pucci, etal, ۲۰۱۲: ۱۷۰). فعالیت بدنی مزایای سلامت جسمانی را برای افراد فراهم نموده (An, etal, ۲۰۱۰) و افراد مسن در خطر می توانند از این برنامه های ورزشی مناسب سود ببرند (Mittaz, etal, ۲۰۱۹). این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین فعالیت های بدنی و کیفیت زندگی سالمندان انجام شده است. این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی، مقطعی به روی ۱۲۰ بزرگسال طی سال ۱۴۰۲ صورت گرفت. نمونه پژوهش بر اساس فورمول کوکران به تعداد (۱۲۰) نفر در نظر گرفته شد و نمونه گیری به صورت تصادفی ساده تعیین شده است. برای جمع آوری داده ها از تکنیک پرسشنامه استفاده شده است. پرسشنامه ها بعد از توزیع دوباره جمع آوری و داده ها وارد نرم افزار SPSS ۲۷ گردیده و تجزیه وتحلیل صورت گرفت. یافته های آمار توصیفی پاسخ دهندگان نشان می دهد که از جمله (۱۲۰) تن، (۸۰) تن مرد و (۴۰) تن زن می باشد. بر اساس سن (۷۰) تن در سنین ۶۰ الی ۷۰ سال، (۴۰) تن در میان سنین ۷۰ الی ۸۰ سال و (۱۰) تن در سنین بالاتر از ۸۰ سال قرار داشتند. ازجمله پاسخ دهندگان (۱۱۵) تن متاهل و (۵) تن مجرد بوده که بر اساس تحصیلات (۴۰) باسواد و (۸۰) تن بی سواد گزارش شده است. در نتیجه افزایش کیفیت زندگی یکی از اهداف اولیه به منظور صحتمندی در میان همه بخصوص سالمندان بوده و اجرای تمرینات منظم توسط سالمندان می تواند به منظور مراقبت از افزایش تعادل بدو و کاهش خطرات ناشی از صدمات کمک کننده باشد. همچنین اجرای فعالیت بدنی می تواند اثرات متفاوتی روی قدرت عضلاتی، توانایی فرد در انجام کارهای روزانه، بدون وابستگی به دیگران و افزایش کیفیت زندگی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

عدم افسردگی ، وضعیت جسمی ، رضایت زندگی ، کیفیت زندگی ، سالمندان