مروری بر نقش مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در پیش بینی نشاط ذهنی دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی در پیش بینی نشاط ذهنی دانش آموزان انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول ناحیه ۲ شهر زاهدان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲به تعداد ۸۶۶۵ نفر که براساس جدول مورگان تعداد ۳۶۸ نفر از طریق روش نمونه گیری ساده تصادفی به عنوان حجم نمونه انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های مطلوبیت اجتماعی کراون و مارلو(۱۹۹۶)، خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان(۱۹۹۹) و نشاط ذهنی رایان و فردریک (۱۹۹۷) بود. روایی ابزارهای پژوهش از نوع محتوایی و اعتبار از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای سه پرسشنامه مذکور به ترتیب ۷۸/۰، ۹۱/۰ و ۸۲/۰ بدست آمد. جهت تجزیه و تحلیل فرضیه های پژوهش از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی با نشاط ذهنی دانش آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت.همچنین مطلوبیت اجتماعی توانست نشاط ذهنی دانش آموزان را ۶۱ درصد پیش بینی کند. خودکارآمدی نیز توانست نشاط ذهنی دانش آموزان را ۵۱ درصد پیش بینی نماید. نتایج نیز بیانگر این بود که از بین مولفه های خودکارآمدی مولفه بافت تحصیلی بیشترین نقش را در نشاط ذهنی دانش آموزان برعهده داشت. نتایج آزمون t تک نمونه نیز نشان داد میزان مطلوبیت اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان در سطح متوسط به بالا بود اما میزان نشاط ذهنی آنها در سطح متوسط به پایینی بود.

کلیدواژه ها:

مطلوبیت اجتماعی ، خودکار آمدی ، نشاط ذهنی.