چگونه توانستم مشکل مدرسه نرفتن صدرا و مشکل املایی دانش اموزم زهرا را حل کنم؟

در سال های نه چندان دور ،وقتی قرار بود کودکان برای نخستین بار به مدرسه بروند روز مکافات والدین به خصوص مادر ها بود !از گریه و ترس جدایی بچه ها گرفته تا وابستگی دو طرفه که گاهی حتی باعث میشد مادر ها با اجازه مدیر،چند روزی همکلاسی فرزندشان شوند.مهم ترین مسئله در ورود کودکان به مدرسه جدا شدن از والدین به خصوص مادر است و چون کودکان چند سال اول زندگی را به طور طبیعی بیشتر در کنار مادر بوده اند،جدا شدن از مادر برایش سخت است.البته اکثریت کودکان در مدت کوتاهی با محیط جدید هماهنگ شده و می توانند خود را سازگار کنند.البته بعضی از کودکان جدای از اضطراب آغاز سال تحصیلی، زمینه اضطراب را دارند ، این دسته از کودکان به زمان بیشتری برای آمادگی نیازمندند و بی توجهی به این مسئله برای خانواده ها و اولیای مدرسه مشکل آفرین خواهد شد.برای کم شدن اضطراب این دسته از کودکان باید از قبل با کودک صحبت کرد و محیط جدید را به طور عملی به او توضیح داد؛ بدین ترتیب که با هماهنگی اولیای مدرسه قبل از شروع رسمی مدرسه، کودک وارد محیط مدرسه شود کلاس، حیاط، سرویس بهداشتی، سالن غذاخوری و ... را ببیند و با معلم و همکلاسی هایش آشنا شود.اگر این آشنایی در محیط غیردرسی و قبل از آغاز سال تحصیلی انجام گیرد درکاهش اضطراب کودک در زمان مدرسه موثر خواهد بود.از طرفی نباید اجازه داد که کودک در خانه بماند و به مدرسه نرود ،بلکه باید والدین حتی اگر لازم بود دقایقی در کنار کودک در مدرسه باقی بمانند و به تدریج محیط را ترک کنند تا کودک آمادگی لازم را پیدا کند بیشترین علت اضطراب دانش اموز،جدا شدن از فضا و محیط صمیمی و عاطفی خانواده است که بین خانواده ها و دانش اموزان یکسان است.