بررسی اثرات پروژه های معدنکاری بر عدم مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع (مطالعه موردی: مراتع سنندج)

تلاش برای شناسایی و رفع عوامل زمینه ساز عدم مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع، به منزله گامی اساسی در راستای توسعه پایدار، لازم و ضروری است. قسمتی از عرصه های منابع طبیعی از جمله مراتع دستخوش عملیات معدنکاری شده اند و اجرای این عملیات معدنکاری اثرات متفاوتی با ابعاد اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی و اکولوژیکی، بر ساکنین محلی دارد. هدف کلی تحقیق حاضر، بررسی اثرات پروژه های معدنکاری بر عدم مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع  سنندج است. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار spss۲۰ و روش آماری رگرسیون چندگانه (به شیوه گام به گام) انجام شد. داده های این پژوهش حاکی از آن است که میزان عدم مشارکت بیشتر مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع (۲/۵۹ درصد) در حد متوسط و زیاد است. از سوی دیگر، بین شاخص های پیامد اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی و اکولوژیکی ناشی از فعالیت های معدنکاری با عدم مشارکت مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع رابطه مثبت و معنی داری در سطح ۹۹/۰ وجود دارد. همچنین، بر اساس یافته های موجود، شاخص های پیامد اقتصادی و اکولوژیکی در مجموع ۸۳ درصد از تغییرات واریانس عدم مشارکت در اصلاح و احیای مراتع را تبیین می کنند. از این رو، به منظور مشارکت بیشتر مرتعداران در اصلاح و احیای مراتع  سنندج، توجه خاص به عوامل مذکور می تواند زمینه ساز مشارکت هر چه بیشتر مرتعداران باشد.

کلیدواژه ها:

پیامدهای معدنکاری ، مشارکت ، اصلاح و احیای مراتع ، سنندج