بررسی امکان مقاوم سازی بذر چهار گونه لگوم به خشکی

به منظور تعیین بهترین روش مقاوم سازی بذر به تنش خشکی، آزمایشی در قالب طرح دوبار خرد شده انجام شد. فاکتور اصلی شامل ۴ سطح تنش خشکی (FC ۲۵%، FC ۵۰%، FC ۷۵%، FC ۱۰۰%)و اولین فاکتور فرعی شامل چهار گونه لگوم Vicia villosa، Onobrychis sativa، Trigonella foenum و Lens culinarisو دومین فاکتور فرعی شامل تیمارهای مختلف در پنج سطح (سولفات مس، سولفات روی، محلول بر، شاهد و خیس و خشک کردن متناوب) در نظر گرفته شد. صفات مورد ارزیابی شاملطول ریشه، طول ساقه، وزن تر ریشه و وزن تر ساقه بود. برای اکثر شاخص ها، تفاوت معنی داری میان تیمار های اعمال شده نسبت به شاهد دیده شد. نتایج نشان داد که از میان تیمارها، خیس و خشک کردن به طور نسبی برای اکثر شاخص ها اثر مثبت داشت که این تاثیر در جنس  Trigonellaبیشتر بود. با مقایسه میانگین اثر تیمار های اعمال شده، مشخص گردید که ازنظر مقاومت به خشکی به ترتیب جنس هایOnobrychis ، Vicia، Trigonella و  Lensدر پتانسیل های مختلف اسمزی و روشهای مقاوم سازی از رشد بهتری برخوردار بودند. همچنین تیمار های سولفات مس، محلول بر و سولفات روی به ترتیب در ایجاد سازگاری تدریجی بذرها به تنش خشکی موثر بودند.

کلیدواژه ها:

تنش خشکی ، مقاوم سازی بذر ، Onobrychis ، Vicia ، Trigonella و Lens