اثر انتخاب مصنوعی بر روی ساختار ژنتیکی جمعیت های راش (Fagus orientalis Lipsky)

در این پژوهش اثر انتخاب مصنوعی به عنوان یکی از مهمترین عملیات در مدیریت جنگل که در طی تنک کردن و انتخاب درختان بذرگیری اعمال می شود بر روی ساختار ژنتیکی راش (Fagus orientalis Lipsky)  بررسی گردید. در ده جمعیت راش در طول گستره جنگل های خزری، ژنوتیپ درختان جمعیت با ده درخت مادری و بذرهایشان (هفت بذر به ازاء هر درخت) به عنوان نسل بعدی براساس لوکوس های میکروساتلایتی پلی مورف مقایسه گردید. در ۲ جمعیت نیز بذرها و جوانه های درختان بدفرم و خوش فرم برای مطالعه اثر انتخاب درختان با در نظر گرفتن ویژگی های فنوتیپی در مدیریت جنگل، بررسی شدند. تفاوت های معنی داری در غنای آللی یا تعداد آلل های مشاهده شده (Na)، تعداد آلل های موثر (Ne)، تعداد آلل های نادر، هتروزیگوسیتی مشاهده شده (Ho) و مورد انتظار (He) بین درختان و نمونه های بذری هر جمعیت مشاهده شد. به علت ارتباط بین وجود آلل های نادر و فنوتیپ درخت، حذف درختان با در نظر گرفتن ویژگی های فنوتیپی شان باعث کاهش تعداد آلل های نادر و تغییر فراوانی آللی می شود که منجر به کاهش توانمندی ژنتیکی آینده می گردد. به علت مزیت تکاملی بلندمدت اشکال ژنی نادر، فقدان آلل های نادر می تواند منجر به کاهش توانمندی جمعیت ها برای سازگاری و نیز کاهش قدرت بقاء در برابر تغییرات محیطی شود. این تغییرات نشان می دهد که انتخاب یا تنک کردن شدید ممکن است اثر زیادی بر ساختار ژنتیکی جمعیت های راش در بلندمدت بگذارد. در حالی که بنظر می رسد جمعیت های راش تحت تاثیر فعالیت های تنک کردن جزئی قرار نمی گیرند، بنابراین سیستم های انتخابی (تک گزینی و گروه گزینی) سیستم های جنگل شناسی مناسبی برای جنگل های راش خزری هستند. این مسئله حاکی از کارایی سیاست های مدیریت پایدار جمعیت با تاکید بر سیستم جنگل شناسی نزدیک به طبیعت و کاربرد روش های جنگل شناسی آمیخته است.

کلیدواژه ها:

Fagus orientalis Lipsky ، انتخاب مصنوعی ، میکروساتلایت ، تمایز ژنتیکی