بررسی اثر برخی تنظیم کننده های رشد گیاهی بر کیفیت فیزیولوژیک بذرهای پیر شده گیاهBromus inermis

در این تحقیق اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی سیتوکینین، اکسین و جیبرلین با غلظت های ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ پی پی ام برکیفیت فیزیولوژیک بذرهای پیر شده Bromus inermis مورد بررسی قرار گرفت. درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و طول کل گیاهچه در بذرهای پیر شده به طور معنی داری کمتر از بذرهای پیر نشده بود. تنظیم کننده های رشد فوق در غلظتهای یکسان اثر متفاوتی بر درصد جوانه زنی داشتند. اکسین در غلظت های ۲۵ و ۱۰۰ پی پی ام سبب افزایش درصد جوانه زنی بذرهای پیر شده گردید. اثر نوع هورمون بر سرعت جوانه زنی معنی دار نبود، اما در همه تنظیم کننده ها با افزایش غلظت، خصوصا از ۵۰ به ppm۱۰۰، سرعت جوانه زنی به طور معنی داری کاهش یافت. فرایند پیری بذر، رشد ریشه چه را در مقایسه با رشد ساقه چه بیشتر تحت تاثیر قرار داد. بنظر می رسد مریستم های اولیه ریشه چه یکی از مکانهای حساس به پیری در بذر باشند. اکسین موجب کاهش اثرات مضر پیری بر رشد ریشه چه شد، اما این اثر به لحاظ آماری معنی دار نبود. اثر هورمون بر طول ساقه چه معنی دار بود و سیتوکینین و جیبرلین سبب افزایش طول ساقه چه شدند. کاهش نسبت طول ریشه چه به طول ساقه چه (R/S) در اثر پیری معنی دار نبود، اما اکسین این نسبت را در بذرهای پیر شده افزایش داد. با افزایش غلظت تنظیم کننده ها، R/S کاهش یافت. درصد گیاهچه های غیرعادی در اثر تیمار پیری کاهش یافت، اما درصد بذرهای مرده افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

پیری بذر ، Bromus inermis ، تنظیم کننده های رشد گیاهی و کیفیت فیزیولوژیک