تنوع ژنتیکی جمعیت هایی از گز روغنی بر پایه پروتئین های ذخیره ای بذر

گز روغنی (Moringa peregrina (Forssk.) Fiori)گونه ای با ارزش با کاربردهای وسیع تغذیه ای، دارویی، بهداشتی، صنعتی و اقتصادی است و با وجود گسترش محدود در جهان و ایران در معرض فرسایش ژنتیکی شدید می‎باشد. با توجه به اهمیت و نقش آن در زمینه های مختلف، تحقیق در ویژگی‎های زیستی آن ازجمله بررسی تنوع ژنتیکی می تواند زمینه های رشد و توسعه آن را فراهم کند. به این منظور، بذر ۱۱ پایه مختلف از این گونه که از چهار منطقه بلوچستان جنوبی جمع آوری شده بودند، در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفتند. پس از استخراج پروتئین های ذخیره ای بذر ژنوتیپ ها، با الکتروفورز به‎روش SDS-PAGE به ارزیابی تنوع ژنتیکی موجود در درون و بین جمعیت های مذکور در سطح ماکرومولکول های پروتئینی اقدام شد. پس از اجرای الکتروفورز و تثبیت و رنگ آمیزی باندهای پروتئینی، حضور یا عدم حضور باندهای پروتئینی مورد توجه و مطالعه قرار گرفت. از نظر شکل و تعداد باندهای پروتئینی و همچنین از نظر خصوصیات کیفی تفاوت زیادی میان ژنوتیپ ها و بین مناطق مختلف مشاهده نشد که بتواند مبنای تفکیک و تمایز بین ژنوتیپ ها قرار گیرد. ولی از لحاظ تراکم باندها تفاوت های زیادی بین مناطق و رویشگاه های مختلف و ژنوتیپ ها مشاهده شد. از آنجا که جریان ژنی و تداخل جمعیت ها از طریق بذر و به‎صورت طبیعی کمتر اتفاق می افتد، بنابراین انتظار می رود که تداخل جمعیت ها کمتر باشد و تمایزی بیش از تفاوت مشاهده شده بین جمعیت‎ها مشاهده شود.

کلیدواژه ها:

الکتروفورز ، باند پروتئینی ، تنوع ژنتیکی ، مورینگا