تاثیر استفاده از فعالیت های آموزش محور بر یادگیری خودگردان در دانش آموزان

یادگیری خودگردان به عنوان یکی از مهارت های کلیدی قرن بیست و یکم، نقش مهمی در توسعه توانمندی های فردی و موفقیت تحصیلی دانش آموزان دارد. این نوع یادگیری که بر خودکنترلی، برنامه ریزی مستقل و پیگیری اهداف یادگیری شخصی متمرکز است، به دانش آموزان اجازه می دهد تا مسئولیت بیشتری در فرآیند یادگیری خود به عهده بگیرند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر استفاده از فعالیت های آموزش محور بر یادگیری خودگردان در دانش آموزان بود. این مطالعه به روش کتابخانه ای و از نوع طرح های مروری است؛ که در تیترهای فرعی به بررسی تاثیر استفاده از فعالیت های آموزش محور بر یادگیری خودگردان در دانش آموزان می پردازد. در نتیجه می توان این گونه بیان کرد که فعالیت های آموزش محور انعطاف پذیری بیشتری در مقایسه با روش های سنتی یادگیری فراهم می کنند. یادگیری خودگردان از طریق این فعالیت ها به تدریج در دانش آموزان نهادینه می شود و آن ها را برای چالش های آموزشی و حرفه ای آینده آماده می کند. به همین دلیل، معلمان و مربیان باید به طور مستمر از فعالیت های آموزش محور در برنامه های درسی خود استفاده کنند تا دانش آموزان به یادگیری خودگردان دست یابند و بتوانند به صورت مستقل و پویا به اهداف تحصیلی و شغلی خود برسند.

کلیدواژه ها:

فعالیت های آموزش محور ، یادگیری خودگردان ، مسئولیت پذیری ، انگیزه یادگیری.