استعدادشناسی در محیط آموزشی

پرورش استعدادها و خلاقیت در دانش آموزان به عنوان یکی از مسائل کلان و حیاتی در حوزه آموزش و پرورش مورد توجه قرار گرفته است. افزایش توانمندی های شخصیتی و تحول در ساختار ذهنی فرد از طریق فعالیت های پرورشی» نقش بسیار مهمی در شکوفایی استعدادها و خلاقیت دانش آموزان ایفا می کند. این امر نه تنها به عنوان یک چالش برای مدرسه ها و مربیان» بلکه به عنوان یک فرصت برای بهبود سطح تحصیلی و توسعه منابع انسانی جامعه نیز در نظر گرفته می شود. رشد و پیشرفت جوامع امروزی نیازمند افراد خلاق» نوآور و با استعداد است. با این حال، سیستم های آموزشی بسیاری به دنبال انتقال اطلاعات و دانش محور هستند و به ندرت به توسعه توانمندی های خلاقیت و استعدادهای دانش آموزان توجه دارند. این نقض باعث می شود که بسیاری از استعدادها در حین تحصیلات خود تا حداکثر قدرت خود بهره مند نشوند و در مسیر شکوفایی خود ممکن است با موانع مختلف مواجه شوند. توجه به افزایش استعدادها و خلاقیت دانش آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است. استعدادها نه تنها منبعی برای توسعه فردی هستند بلکه می توانند به توسعه اقتصاد و فرهنگ جامعه نیز کمک کنند. افراد با استعداد و خلاق توانایی حل مسائل پیچیده، ایجاد نو آوری و پیشرفت علمی و فناوری را دارند که این امور برای توسعه هر جامعه اساسی است. این مقاله به بررسی نقش فعالیت های پرورشی در شکوفایی استعدادها و خلاقیت دانش آموزان می پردازد. با تاکید بر اهمیت این فعالیت ها، مسائل مرتبط با نظام آموزشی فعلی و چالش هایی که در راستای توسعه استعدادها و خلاقیت وجود دارد، مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین، راهکارها و استراتژی هایی برای بهبود فعالیت های پرورشی و تشویق استعدادها مطرح شده و اهمیت ایجاد یک فضای آموزشی مناسب برای شکوفایی استعدادها و خلاقیت در محیط تحصیلی بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

استعدادشناسی ، محیط آموزشی