انتساب قتل در حدوث مرگ مغزی و مجازات آن در فقه امامیه

مرگ مغزی یکی از مسائل مهم در قلمرو فقه پزشکی و جزایی است و اهمیت این مساله زمانی وضوح بیشتری می یابد که بدانیم در پی جنایت مرگ مغزی، تبعات مهمی در خصوص مسئولیت کیفری به دنبال خواهد داشت. این تحقیق،  ضمن موضوع شناسی مرگ مغزی و پذیرش دیدگاه فقها درباره عدم تحقق مرگ حقیقی با عروض این حادثه، نحوه انتساب عارض شدن صدمه مغزی به جانی را از نظر فقهی مورد مداقه قرار داده و از آنجا که معیار ضمان، صحت استناد عرفی جنایت بوده و برای مسئول شمردن جانی، کافی است که عرفا، نتیجه نهایی جنایت به وی مستند باشد، هرگاه بر شخصی که در سلامتی کامل جسمانی است، جنایتی از نوع ضربه مغزی وارد شده و مجنی علیه پس از مدتی و در پی برداشت اعضای پیوندی توسط تیم پزشکی فوت کند، چنان چه به تشخیص کارشناسان، تنها عامل فوت، سرایت این جنایت باشد، با توجه به این که فقها مرگ مغزی را مرگ حقیقی تلقی نمی کنند جانی، ضامن دیه کامل زوال عقل خواهد بود و ظاهرا قصاص در این مورد منتفی است.

کلیدواژه ها:

مرگ مغزی ، مرگ حقیقی ، استناد جنایت ، قتل ، مباشرت ، تسبیب