بلاغت ایجازی نماد در سنجش با استعاره و تمثیل با تکیه بر شعر نو
محل انتشار: مجله مطالعات زبانی و بلاغی، دوره: 8، شماره: 16
سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 57
فایل این مقاله در 20 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RHET-8-16_010
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1403
چکیده مقاله:
در شعر نو ایجاز با جهت گیری جدید و ساختی متفاوت ظهور کرده است. شاعران معاصر رویکرد به نمادگرایی را عاملی برای ایجاد ایجاز و فشردگی هنری یافته اند و به کمک این ترفند هنری و بلاغی، حوزه مفهومی شعر خود را وسعت بخشیده و تزاحم و تراکم تصویری را که از عیوب شعر پیشینیان بود از شعر خود دور ساخته اند. در این نوشتار با بررسی ویژگی های ایجازی نماد همچون نداشتن قرینه، اتحاد تصویر و اندیشه، بی کرانگی و ابهام پیام، ماهیت پارادوکسی، انعکاس کل در جزء و تاویل و تفسیرپذیری نشان داده ایم که نمادگرایی در سنجش با دیگر انواع صور خیال در چگونگی بیان فشرده و غیرمستقیم، بالاترین مرتبه را به خود اختصاص داده است.
نویسندگان
Mohammad Ghaderimoghaddam
عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیروان، گروه زبان و ادبیات فارسی، شیروان، ایران
Raheleh Abdollahzadeh Borzo
دانشگاه آزاد واحد اسلامی شیروان، شیروان، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :