بررسی تطبیقی ویژگی های زبان عرفانی ابن عربی و مولوی
محل انتشار: مجله مطالعات زبانی و بلاغی، دوره: 7، شماره: 14
سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 45
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_RHET-7-14_002
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1403
چکیده مقاله:
عرفای متصوفه، در بیان عقاید و دیدگاهشان متونی را به نثر و نظم، در حوزه تفسیر، بیان مکاشفات و احوال، تعلیم و تربیت و تذکره نگاشتهاند. این متون، دارای ارزش ادبی و بلاغیاند؛ وسعت این آثار و ویژگیهای خاص زبانی که داشتهاند، سبب شده است، تا به عنوان زبان عرفانی، مورد توجه محققان قرار گیرند. پرواضح است که ابنعربی و مولوی، بزرگترین عرفا در عالم تصوف، به شمار میروند. تاثیر اندیشه و ویژگیهای زبانی در متون این دو عارف، به حدی بوده است که میتوان، آثار عرفای قرون بعد را تفسیر و تحلیل اندیشههای این دو دانست. این پژوهش کوششی است، در جهت فهم تطبیقی و مقایسهای زبان عرفانی این دو عارف نامی و ضمن آن میتوان، به ویژگیهای زبان عرفانی این عرفا نیز، دست یافت. در بررسی آثار ایشان، شباهتها و تفاوتهایی وجود دارد که پس از معرفی آثارشان، ضمن بیان چگونگی تالیف و نقطهنظرشان در باب بیان ناپذیری شهودات ایشان و نوع مخاطبانشان و سپس با بیان و مقایسه ویژگیهای زبان عرفانیشان در نوع تمثیل، تناقضگویی، تکرار، اصطلاحسازی و...، به روش توصیفی-تطبیقی، تبیین شده و تفاوتها و شباهتها در شیوه گفتاری دو عارف، مورد بررسی و تحلیل، قرار گرفته است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
Ghodratollah Khayatian
دانشگاه سمنان
Tannaz Rashidinasab
دانشگاه سمنان