تحلیل روایت و پیوند آن با درونمایه در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم

چراغ ها را من خاموش می کنم، نخستین رمان زویا پیرزاد است که موضوعش تنهایی و درون مایه آن ملال و کسالت ناشی از این تنهایی است. این پژوهش به شیوه توصیفی– تحلیلی، به بررسی و تحلیل روایت و پیوند آن با درون مایه در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم ،پرداخته است. شهرت و چاپ های پیاپی رمان چراغ ها را من خاموش می کنم ما را بر آن داشت تا این رمان را از نظر انتخاب و میزان تناسب مواردی همچون راوی، زاویه دید، کانونی شدگی، نظم، تداوم و بسامد با درون مایه بررسی کنیم. مقصود اصلی ما تبیین میزان نوآوری نویسنده در به کارگیری عناصر داستان و تبیین نسبت پیوند روایت و درون مایه رمان است. در بحث راوی و زاویه دید، به علت عدم دراماتیزه شدن متن، راوی، زمان حال روایتگری را با زمان کنش رخدادها می آمیزد. عرضه مستقیم اطلاعات به مخاطب، از نشانه های این آمیختگی است. نویسنده در پرداخت روایت دچار ضعف تالیف شده است. در پرداخت پیرنگ روایت نیز به صورت سنتی عمل کرده و درنهایت، پیرنگی ساده و سرراست ایجاد می کند که نشانی از نگاه نو در آن دیده نمی شود. بررسی نظم، تداوم و بسامد نشان می دهد روایت رمان جزء روایات کلاسیک و سنتی است. نویسنده نتوانسته است به سبب انتخاب ضرب آهنگ کند روایت، درون مایه رمان را به صورتی عمیق و هنری بازنمایی کند.

کلیدواژه ها:

زویا پیرزاد ، چراغ ها را من خاموش می کنم ، درون مایه ملال تنهایی ، راوی و زاویه دید ، بسامد و نظم در روایت