بررسی تاثیرغلظت منعقدکننده پلی اکریل آمید بر سرعت ته نشینی سوسپانسیون کائولن

به کارگیری عملیات انعقاد در فرآیندهای مربوط به صنایع معدنی و تصفیه آب از اهمیت بالایی برخوردار است. در عملیات انعقاد با استفاده از ماده منعقدکننده، ذرات جامد معلق به صورت مجتمع درآمده و با افزایش دانسیته سرعت ته نشینی ذرات جامد افزایش می یابد. پژوهش های زیادی پیرامون بهینه کردن استفاده از پلیمرها به عنوان منعقدکننده انجام شده است. در تحقیق حاضر تاثیر غلظت پلی اکریل آمید به عنوان منعقدکننده بر سرعت ته نشینی ذرات جامد مورد مطالعه و بررسی قرار گرفته است. بدین منظور ابتدا سوسپانسیون هایی با غلظت ۲۵% وزنی کائولن تهیه و سپس به استوانه مدرج انتقال داده می شود. تغییرات ارتفاع سطح تماس مایع زلال و سوسپانسیون (خط گل) در زمان های مختلف اندازه گیری و با رسم نمودار تغییرات ارتفاع خط گل بر حسب زمان، سرعت ته نشینی ذرات محاسبه شد. همچنین تاثیر مقدار منعقدکننده در غلظت های ۲، ۴، ۶ و ۸ میلی گرم بر لیتر، بر سرعت ته نشینی ذرات مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از نتایج به دست آمده، مناسبترین غلظت منعقدکننده تعیین شد.

کلیدواژه ها:

انعقاد ، ته نشینی ، کائولن ، منعقدکننده ، پلی اکریل آمید