بررسی آزمایشگاهی و مدلسازی ترمودینامیکی حلالیت ۴-آمینو بنزوئیک اسید در مخلوط دوتایی حلال ها

انتخاب حلال مناسب در صنایع دارویی از اهمیت زیادی برخوردار است. مخلوط حلال ها گاها دارای قدرت حلالیت بیشتری نسبت به حلال های خالص است. برای بررسی حلالیت در مخلوط حلال ها، می توان از یک مدل پیشگویانه مانند مدل یونیفک استفاده کرد تا هزینه انجام آزمایش کاهش یابد. هرچند، برای اطمینان از نتایج مدل یونیفک باید دقت این مدل ارزیابی شود. در این تحقیق، دقت مدل یونیفک در پیش بینی حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید در مخلوط حلال های اتانول، متانول، استون و آب مورد بررسی قرار می گیرد. در ابتدا با استفاده از مدل یونیفک، حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید در مخلوط دوتایی حلال ها محاسبه می شود و سیستم هایی که در آنها، حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید بیشتر است را انتخاب کرده و سپس حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید در این مخلوط ها در آزمایشگاه اندازه گیری می شود تا با نتایج مدل مقایسه می شود. داده های آزمایشگاهی نشان داد که مخلوط های متانول-استون (با کسر مولی متانول برابر با ۶۵/۰) و اتانول-استون (با کسر مولی اتانول برابر با ۲۰/۰) به طور قابل ملاحظه ای حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید را افزایش می دهند در حالیکه مدل یونیفک پیش بینی می کند که حداکثر حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک در مخلوط متانول-استون در کسر مولی متانول برابر با ۳۸/۰ و در مخلوط اتانول-استون در کسر مولی متانول برابر با ۳۰/۰ رخ می دهد. لذا، از مدل یونیفک برای برآورد اولیه وجود یک ماکزیمم حلالیت در مخلوط حلال ها می توان استفاده کرد اما این مدل از دقت کافی برای پیش بینی دقیق حلالیت ۴-آمینوبنزوئیک اسید برخوردار نیست.

کلیدواژه ها:

۴-آمینوبنزوئیک اسید ، مخلوط حلال ها ، حلالیت ، مدل یونیفک