بررسی حساسیت سه جدایه مزرعه ای ایمریای ماکیان به ترکیب دیکلازوریل
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 19
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JVLR-4-1_073
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1403
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: علیرغم پیشرفت های فراوان در علوم بیوتکنولوژی و ژنتیک، امروزه شیمی درمانی پیشگیرانه با داروهای ضدکوکسیدیایی همچنان برای کنترل کوکسیدیوز به کار می رود. به دلیل استفاده مداوم از ترکیبات ضدکوکسیدیایی به صورت افزودنی های غذایی، مقاومت تقریبا در مورد تمام ترکیبات ضدکوکسیدیایی که وارد بازار شده اند گزارش شده است و گاهی بروز مقاومت به حدی سریع بوده است که هزینه هایی که برای شناسایی، طراحی و ساخت دارو صرف شده، جبران نشده است. با توجه به این که متخصصین طیور به عدم کارایی همیشگی داروهای ضدکوکسیدیایی در مزارع طیور اذعان دارند، در این طرح تلاش شد تا احتمال وجود مقاومت به دز پیشگیرانه دیکلازوریل در سه جدایه مخلوط مزرعه ای ایمریا بررسی گردد. مواد و روش کار: جهت ارزیابی مقاومت،۲۱۰ جوجه یک روزه گوشتی تهیه و به صورت تصادفی به ۷ گروه ۳۰ قطعه ای مشتمل بر سه تکرار ده تایی تقسیم شده و پس از وزن کشی و الصاق شماره به قفس های سیمی منتقل شدند. داروهای ضدکوکسیدیایی در روز ۱۲ در جیره غذایی گروه های مربوطه اضافه و دز عفونی در روز ۱۴به صورت داخل دهانی به هر جوجه خورانده شد. در مدت یک هفته پس از چالش افزایش وزن، غذای خورده شده، ضریب تبدیل غذایی، جراحات روده ای، اندیس ااسیست و مرگ و میر مورد بررسی و ثبت قرار گرفتند. سپس، جهت بررسی بروز احتمالی مقاومت، از اندیس جهانی (Global Index) استفاده گردید. نتایج و بحث: بر اساس افزایش وزن در مقایسه با گروه های شاهد آلوده، دیکلازوریل بر جدایه ۱ و ۲ اثر چندانی نداشته است، در حالی که در مورد جدایه ۳، وجود دیکلازوریل در جیره به صورت معناداری سبب افزایش میانگین افزایش وزن گردیده است (P≤۰/۰۵). بر اساس ضریب تبدیل غذایی و جراحات روده ای، دیکلازوریل در گروه های آزمایش چالش شده با هر سه جدایه، در مقایسه با گروه های آلوده شده بدون دریافت دارو، از نظر آماری موثر بوده است، در حالی که اندیس ااسیست در این گروه ها اختلاف آماری معناداری نشان نداد (P≤۰/۰۵). با استفاده از اندیس جهانی، هر سه جدایه به دیکلازوریل نسبتا مقاوم بوده اند. این نتایج نشاندهنده درجاتی از کاهش اثربخشی دیکلازوریل بر جدایه های مورد بررسی است که زنگ خطری برای بروز مقاومت کامل به این ترکیب می باشد. با توجه به نتایج تحقیقات حاضر، با استفاده منطقی مبتنی بر اصول علمی صحیح، می توان جلوی بروز مقاومت کامل به این ترکیب و در نتیجه رخداد عفونت های زیان بار کوکسیدیایی در گله های طیور کشور را گرفت.