ارزیابی اثربخشی داروهای آلبندازول، فنبندازول، آیورمکتین علیه نماتود های تنفسی گوسفندان شهرستان داورزن

مقدمه: بیماری های انگلی ریه یکی از مهمترین مشکلات صنعت پرورش دام سبک بوده که سبب ضررهای اقتصادی فراوان شده است. در حال حاضر در سراسر جهان مصرف بیش از حد داروهای ضدانگلی به عنوان یک روش کنترلی سبب عدم پاسخگویی مناسب و مقاومت های دارویی گسترده شده است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی کارایی داروهای ضد انگلی رایج در کنترل نماتود های ریوی در گله های گوسفند شهرستان داورزن و ارایه راهکارهای مدیریتی مناسب می باشد. روش کار:۶۰ راس گوسفند نژاد مخلوط با تاریخچه عدم مصرف دارو و مدیریت واحد از بین گله های گوسفند شهرستان داورزن انتخاب، به۴ گروه تقسیم و طی مدت یکسال مورد پایش قرار گرفتند. جهت ارزیابی نماتودهای ریوی در گروه هایA، B وC به ترتیب از آیورمکتین، فنبندازول و آلبندازول استفاده شد. گروهD به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. نمونه های مدفوع از رکتوم گوسفندان قبل و دو هفته پس از تجویز داروها اخذ گردید و آزمایشات براساس ارزیابی تعداد لارو مرحله اول در نمونه ی مدفوع به روش برمن انجام شد. اثر بخشی داروها بر مبنای معادله درصد کاهش تعداد لارو نمونه مدفوع بررسی گردید. بحث، نتیجه گیری: درصد کاهش تعداد لارو نماتودها در گروه های مختلف برای فنبندازول ، آیورمکتین وآلبندازول به ترتیب ۹۳ ،۹۲، ۹۷ بود. بر مبنای کاهش ۹۵درصدی تعداد لارو نماتودها در ارزیابی داروهای مختلف، بهترین اثربخشی برای کنترل انگل ها مربوط به داروی آلبندازول است. مصرف بیش از حد داروها با ایجاد مقاومت های ژنتیکی در انگل ها سبب کاهش اثربخشی آنها شده است. از این رو راهکارهای مدیریتی در جهت کنترل انگل ها و کاهش مقاومت دارویی شامل بهره گیری از نژادهایی با ژن های مقاوم به انگل و جایگزین کردن گروه های دارویی جدید با دوز مناسب به صورت دوره ای و محدود در گله های گوسفند این منطقه توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

: آلبندازول ، فنبندازول ، ایورمکتین ، نماتود های تنفسی