مطالعه هیستوپاتولوژی تاثیر نانوذرات اکسید روی بر بافت کلیه موش نر نژاد ویستار

مقدمه: سمیت عنصر روی (Zn) ثابت شده است. امروزه کاربرد نانوذرات در مواد و صنایع مختلف افزایش یافته است. نانو ذرات اکسید روی برای اهداف صنعتی و خانگی استفاده می شود؛ این احتمال وجود دارد که افزایش تولید صنعتی منجر به تماس (پوستی، استنشاقی و مصرفی) و مواجهه انسانی شود. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر نانوذرات اکسید روی بر روی بافت کلیه موش صحرایی می باشد. روش کار: در این مطالعه تجربی ۳۰ موش صحرایی نر با وزن ۲۰±۲۲۰ گرم به طور تصادفی در ۳ گروه ده تایی تقسیم شدند. دو گروه به عنوان گروه های کنترل و شم درمان شده با سالین در نظر گرفته شدند و یک گروه برای مدت معینی (دو بار در هفته به مدت چهار هفته) به صورت تزریق داخل صفاقی ۷۵ میلی گرم/کیلوگرم به ازای وزن بدن نانو ذرات اکسید روی را دریافت کردند. همه گروه ها در محیطی کنترل شده با درجه حرارت ۲±۲۳، رطوبت نسبی ۵±۵، ۱۲ ساعت نور و ۱۲ ساعت تاریکی و دسترسی آزاد به آب و غذا قرار داده شدند. بررسی های هیستوپاتولوژی بعد از مراحل آماده سازی بافت و تهیه لام بافتی صورتگرفت. بحث و نتیجه گیری: در بررسی هیستوپاتولوژیک متعاقب استفاده از نانوذرات اکسید روی ضایعاتی همچون پرخونی، اینفیلتریشن سلول های آماسی و کست هیالین مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که نانوذرات اکسید روی منجر به ایجاد اثرات مخربی در بافت کلیه می شود.

کلیدواژه ها:

کلیه ، اکسید روی ، نانو ذره ، موش صحرایی