بررسی تطبیقی بدهیستوه گی در مکتب بودایی مهایانه و شفاعت در تشیع

باور به وساطت مقربان برای وصول به رستگاری که از آن به «شفاعت» یاد می شود، از مولفه های مهم فرجام شناسی اسلامی و برخی دیگر از ادیان از جمله آیین بودا (شاخه مهایانه) است. به دلیل تفاوت در مبانی فکری این دو مکتب درباره اصل مسئله رستگاری، اوصاف شخص واسط (شفیع/ بدهیستوه) و شرایط تحقق وساطت راه متفاوتی از یکدیگر دارند. این پژوهش با هدف ارزیابی و مقایسه مسئله «شفاعت» در تشیع و «بدهیستوه گی» در مکتب مهایانه با روش توصیفی - تحلیلی، ضمن تبیین دیدگاه این دو مکتب در این باره، وجوه اشتراک و افتراق آنها را برشمرده است. نتیجه اصلی تحقیق آن است که در مهایانه، بدهیستوه گی راه اصلی نجات است؛ ولی شفاعت در مکتب شیعه نقش مکمل در رستگاری را ایفا می کند و نقش عمده در نجات، ایمان و عمل صالح خود فرد است.

کلیدواژه ها:

بدهیچیته ، بدهیستوه ، شفاعت ، شفیع ، مهایانه ، آیین بودا ، تشیع