اثر توسعه فرآیند جذب و انباشت دی اکسیدکربن بر تقاضای حامل های انرژی و رشد اقتصادی در ایران با استفاده از روش تعادل عمومی محاسبه پذیر

امروزه اثرات گلخانه ای ناشی از مصرف حامل های انرژی و خصوصا انتشار دی اکسیدکربن باعث نگرانی اکثر جوامع توسعه یافته دنیا شده ‎است. لذا کشورهای توسعه­یافته جهت حرکت به سمت اقتصاد کم‎کربن به ابزارها و روش های متفاوتی متوسل گردیده اند. جذب و انباشت دی‎اکسیدکربن رویکردی فناورانه جهت کاهش انتشار دی‎اکسیدکربن به­شمار می رود. این روش تنها رویکرد موثر و پایدار منحصر بفرد در دنیاست که کشورها را برای رسیدن به اقتصاد با سطح بهینه دی اکسیدکربن سوق میدهد. در این مطالعه‎ از روش تعادل عمومی محاسبه پذیر و جدول داده - ستانده ملی سال ۱۳۹۰ مرکز آمار ایران استفاده شده است.  نتایج این مطالعه نشان می دهد که بخش های کلیدی فرآیند جذب و انباشت دی‎اکسیدکربن در اقتصاد ایران؛ بخش های کشاورزی و دامپروری، حمل­ونقل و سیمان می باشند، که این فرآیند با کاهش میزان کربن موجود در اقتصاد و رساندن آن به میزان بهینه، تاثیر بسزایی در افزایش تقاضا برای حامل های انرژی به­ویژه در بخش حمل­ونقل و سیمان به نسبت سایر بخش ها خواهد داشت. همچنین توسعه فرآیند جذب و انباشت دی‎اکسیدکربن منجر به افزایش بیشتری در تقاضای نفت گاز، گازوئیل، نفت کوره، زغال سنگ نسبت به سایر حامل های انرژی می شود. بنابراین توسعه فرآیند جذب و انباشت دی‎اکسیدکربن با کاهش مشکل آلایندگی حامل های انرژی موجب افزایش تقاضا برای آن ها شده و در نهایت سبب افزایش تولیدناخالص­داخلی خواهد شد. لذا اجرا و توسعه این فرآیند می تواند رشد اقتصادی را برای ایران به ارمغان آرود.

کلیدواژه ها:

جذب و انباشت دی‎اکسیدکربن ، تقاضای حامل های انرژی ، رشد اقتصادی ، مدل تعادل عمومی محاسبه پذیر