بررسی رویکرد ریزومیک در طراحی شهری و نسبت آن با رویکرد دینی

شهرها در زمینه های مختلف مسایل جدی دارند، اکنون پرسش این است که شهرها چگونه مسائل مختلف خود را حل می­کنند؟ پاسخ این پرسش به تعریف ما از ماهیت شهر بستگی دارد. آیا شهر پدیده­ای ساده یا پدیده ای پیچیده و شبکه­ای است؟ ثانیا مشخص کنیم که از میان تفکر سلسله مراتبی و تفکر ریزومی، کدام یک را برگزینیم. اولی مبتنی بر پس زمینه­های معرفتی است و در دومی متفکر از مبانی، رها و آزاد است. مدیران با کدام تفکر شهرها را برای زندگی بهتر فراهم می کنند؟ نویسنده در این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی به پرسش های فوق پاسخ داده و به این نتایج دست یافته است: شهر، ماهیتی پیچیده دارد؛ ازاین رو با روشی ساده نمی­توان بر مسائل آن غلبه یافت. تفکر ریزومی به رغم پویایی آن، با رها کردن انسان از هر مبنایی، توجه به ابعاد انسانی را به دست حوادث و آنچه پیش آید، می­سپارد و به شکلی هدف­مندانه و از پیش طراحی شده، ذهن مدیران شهری را برای توجه و تامین ابعاد انسانی آماده نمی­کند. همچنین در جامعه­ای که گردانندگان آن ادعا دارند مبانی فلسفی–اسلامی یا غیراسلامی- حاکم است، با تفکر ریزومی نمی­توان مسائل را حل کرد.

کلیدواژه ها:

شهر ، پیچیدگی ، تفکر ریزومی ، تفکر سلسله مراتبی ، دین ، اسلام