امنیت اجتماعی در پرتو شئون قرآنی پیامبر(ص)

امنیت اجتماعی به عنوان مفهومی نوپدید، در گفتمان ایجابی به معنای توانایی حفظ هویت از سوی گروه های اجتماعی و در گفتمان سلبی به معنای نبود تهدید نسبت به گروه های اجتماعی است. بر اساس آیات وحی، حضرت محمد(ص) سه شان پیامبری، حکومتی و قضاوتی دارند. در شان پیامبری، مجموعه ای از وظایف سلبی و ایجابی برای آن حضرت تعریف شده است و در این راستا، امنیت اجتماعی تایید می گردد و تهدید و ارعاب و ایجاد محدودیت برای گروه های اجتماعی ناروا دانسته می شود. شماری از این وظایف مانند اعراض، دادن پناهندگی، عفو و بخشش، نداشتن مسئولیت و غیره، در حیطه وظایف شان حکومتی و قضاوتی پیامبر(ص) منسوخ نمی گردد و امنیت اجتماعی اهمیت خود را از دست نمی دهد. به این جهت مشرکان، اهل کتاب، منافقان و غیره در عصر پیامبر(ص) امنیت اجتماعی داشتند و از سوی حکومت پیامبر(ص) تهدید نمی شدند، بنابراین توانایی ایشان در حفظ و نگهداری هویت شان محدود نمی گردد. هدف این پژوهش کشف نحوه مواجهه پیامبر(ص) با گروه های اجتماعی است. نتیجه این پژوهش، اثبات امنیت اجتماعی و روش پژوهش توصیف و تبیین با رویکرد کتابخانه ای و سازگار جلوه دادن آیات ناسازگار است.

کلیدواژه ها:

پیامبر ، وظایف پیامبر ، گروههای اجتماعی ، امنیت اجتماعی