ارزیابی زیر ساخت های حمل و نقل روستایی در کشورهای جهان سوم

زیرساخت حمل و نقل روستایی یک مولفه حیاتی برای توسعه پایدار است که با بسیاری از بخش های دیگر در هم تنیده شده است. به عبارت دیگر حمل و نقل روستایی عامل اصلی بسیاری از اهداف توسعه پایدار و نقش مهمی در بسیاری از مزایای اجتماعی-اقتصادی برای مردم روستایی در سراسر جهان است. این مقاله دیدگاه های مطرح شده در مقالات مروری قبلی متمرکز بر زیرساخت های روستایی را مورد ارزیابی قرار می دهد. در مرحله اول، این کار با تمرکز بر روابط موضوعی بین زیرساخت ها و سایر مولفه های توسعه پایدار، یعنی اقتصاد و کشاورزی، سیاست و حکمرانی، سلامت، جنسیت، آموزش و پرورش و تغییرات آب و هوا و محیط زیست، نگاهی کامل به پیشرفت بخش حمل و نقل روستایی در سال های اخیر می دهد. ثانیا، استراتژی ها، رویکردها و ابزارهای به کار گرفته شده توسط دولت ها و دست اندرکاران در بخش حمل و نقل روستایی برای کمک به رفاه روستاییان در کشورهای با درآمد کم و متوسط مورد بحث قرار می گیرند که شامل راه های روستایی، پل ها، نگهداری و رویکردهای غیر زیرساختی است که شامل مفاهیمی مانند نوآوری های فناوری پیشرفته، روش های متوسط حمل ونقل (IMTs) و خدمات حمل ونقل است. در این مقاله نشان می دهیم که بهبود و توسعه زیرساخت های حمل و نقل روستایی مزایای قابل توجهی برای روستانشینان به همراه دارد. با این حال، این مقاله همچنین خواستار ادغام بیشتر بخش ها و افزایش استفاده از رویکردهای سیستمی است که حمل و نقل روستایی را به عنوان بخش فعال بسیاری از بخش های دیگر و یک نقطه اهرم کلیدی در توسعه روستایی به عنوان یک کل می بیند.

کلیدواژه ها:

دسترسی روستایی ، تحرک روستایی ، زیر ساخت ، حمل و نقل ، کشورهای با درآمد کم و متوسط ، راه های روستایی ، پل ها ، نگهداری