بررسی رابطه سبک های فرزندپروری بااختلال اضطراب درکودکان

خانواده اولین کانون ارتباطی هر فرد با جهان خارج و واسطه درک وی از پیرامون می باشد.از این رو نحوه اتصال عواطف والدین و فرزندان اهمیت بسزایی در رشد شناختی، هیجانی، اخلاقی، عاطفی و به طور کلی شکل گیری تمامی وجوه شخصیتی کودک دارد.چگونگی وکم و کیف رابطه والدین با فرزندان سبک فرزندپروری آنان را شکل می دهد.هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر و رابطه ی سبک های فرزندپروری با میزان اضطراب کودکان می باشد.این پژوهش از لحاظ طبقه بندی بر مبنای هدف، کاربردی و به لحاظ طبقه بندی بر مبنای روش یک تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است. اضطراب پاسخی طبیعی و در راستای بقای انسان و واکنش وی در برابر خطرات مخل حیات به حساب می آیدو از شایع ترین اختلالات روانشناختی در کودکان است. اضطراب در ابعاد افراطی می تواند مخل فعالیت ها و رشد فرد شودو از سوی دیگر زمینه ساز سایر اختلالات می باشد.ریشه و اساس بسیاری از مشکلات روانی کودکی یافت می شود از این رو مسئله اضطراب و عوامل موثر بر آن حائز اهمیت ویژه ای در امر پرورش و تربیت می باشد.یافته ها و نتایج گویای این است از میان که سه سبک فرزندپروری مستبدانه ، مقتدرانه، سهل گیرانه؛ سبک مقتدرانه با بیان انتظارات روشن و قاطعانه و در عین حال حمایت و گرمی رابطه معناداری با کاهش اضطراب کودکان دارد. استنباط نهایی از این پژوهش مبین این است که آموزش و آگاه سازی والدین ناآگاه در زمینه سبک های فرزندپروری می تواند از تعداد کثیری از اختلالات و مشکلات روانی جلوگیری نماید که هم اکنون هزینه های درمانی گزافی به بیماران تحمیل می کند. زمینه سلامت روحی و روانشناختی را در افراد، خانواده و جامعه فراهم سازد

کلیدواژه ها:

سبک های فرزندپروری ، اختلال اضطراب ، سبک فرزندپروری مقتدرانه ، والدین ، کودکان