نقش ادراک دلبستگی دوران کودکی و از خودبیگانگی روانی در رفتارهای پرخطر دانش آموزان پایه نهم شهر زابل

هدف تحقیق حاضر نقش ادراک دلبستگی دوران کودکی و از خودبیگانگی روانی در رفتارهای پرخطر دانش آموزان پایه نهم شهر زابل بود. روش تحقیق از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه نهم شهر زابل می باشد. بر اساس گزارش مدیریت آموزش و پرورش شهر زابل، آمار دانش آموزان پایه نهم شهر زابل در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱؛ ۱۶۰۰ نفر (۸۹۰ دختر و ۷۱۰ پسر) اعلام شد. بر اساس جدول مورگان نمونه پژوهش ۳۰۶ نفر (۱۸۶ دختر و ۱۲۰ پسر) می باشد که با روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل: پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان زاده محمدی و احمدآبادی (۱۳۸۸) پرسشنامه از خودبیگانگی اسرول (۱۹۶۹) و پرسشنامه دلبستگی دوران کودکی هازن و شیور (۱۹۹۸) بود. یافته های تحقیق نشان داد بین خودبیگانگی روانی و ادراک دلبستگی دوران کودکی در رفتارهای پرخطر رابطه وجود دارد. بین ادراک دلبستگی دوران کودکی با رفتارهای پرخطر رابطه وجود دارد. بین خودبیگانگی روانی در رفتارهای پرخطر رابطه وجود دارد. نتیجه گیری: از خودبیگانگی روانی و ادراک دلبستگی دوران کودکی از جمله متغیرهای است که در رفتارهای پرخطر نقش دارد. بنابراین باید مورد توجه بیشتر قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

ادراک دلبستگی دوران کودکی ، از خودبیگانگی روانی ، رفتارهای پرخطر