بررسی عصب روانشناسی کارکرد های اجرایی

عملکرد اجرایی بخش اساسی از ماهیت انسان بودن است. این بالاترین سطح زنجیره است که تقریبا تمام فرآیندها از طریق مکانیسم عملکرد اجرایی که همان لوب پیشانی است کنترل می شود. اغراق نیست اگر بگوییم این عامل اصلی تمایز بین انسان و سایر حیوانات یا موجودات زنده روی زمین است. "کارکردهای اجرایی فرآیندهای شناختی سطح بالایی هستند که راه های جدیدی از رفتار را تسهیل می کنند و رویکرد فرد را در شرایط ناآشنا بهینه می کنند" . با بررسی این تعریف، مشخص می شود که فرآیندهای عملکرد اجرایی فرآیندهای فراگیر هستند که بر سایر فرآیندها دیکته می کنند و اغلب آنها را تسهیل می کنند. این فرآیندی نسبتا خلاقانه نیز هست که تضمین می کند از تمام منابع موجود در مغز استفاده می کند. از همه مهم تر، به این منابع نیز دسترسی دارد. مغز معمولا برای موقعیت هایی که با آن ها مواجه شده است، پاسخ های روشنی دارد. هر چه این موقعیت بیشتر پیش بیاید، احتمال بیشتری وجود دارد که واکنش فوری داشته باشد. گفته می شود عملکرد اجرایی مبتنی بر لوب پیشانی است. لوب پیشانی آخرین ناحیه ای است که تکامل می یابد و از این رو محل بسیاری از عملکردهایی است که فرآیندهای سطح بالا در نظر گرفته می شوند. در حالی که می توان استدلال کرد که همه این موارد فقط با پردازش سطح بالا سروکار دارند، اما به تخصیص منابع بین دو نوع پردازش می پردازد. کارکردهای اجرایی اصطلاحی جامع برای بسیاری از فرآیندهایی است که توسط لوب پیشانی انجام می شود. برخی از این موارد استدلال کلامی، حل مسئله، برنامه ریزی، توجه پایدار و انعطاف پذیری شناختی است. این توابع را به راحتی می توان به دو نوع تقسیم کرد. نوع اول نوعی از عملکرد شناختی است که معمولا منجر به تصمیمات یا ایده هایی می شود که بر اساس منطق استوار است. آنها هیچ واکنش احساسی را القا نمی کنند. این فرآیندهای شناختی شامل برنامه ریزی، توالی سازی، سازماندهی و استدلال انتزاعی است. همه این فرآیندها شامل لوب پیشانی پشتی جانبی می شود. فرآیندهای دیگری که تمایل به بار احساسی دارند، مانند تنظیم رفتار و تصمیم گیری، شامل قشر اوربیتوفرونتال و قشر پیشانی میانی می شوند.

کلیدواژه ها:

عصب روانشناسی ، کارکردهای اجرایی ، توجه ، توانبخشی