مدل ساختاری پیش بینی میزان استفاده از فضای مجازی بر اساس سازگاری اجتماعی و انسجام خانوادگی با نقش میانجی نیاز محبوبیت در نوجوانان شهر ایلام

هدف پژوهش حاضر ارائه مدل ساختاری پیش بینی میزان استفاده از فضای مجازی بر اساس سازگاری اجتماعی و انسجام خانوادگی با نقش میانجی نیاز محبوبیت در نوجوانان شهر ایلام بود. روش پژوهش توصیفی–همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود.جامعه پژوهش شامل کلیه نوجوانان ۱۲ تا ۱۸ ساله شهر ایلام بود(۲۶۷۸۵ نفر) نمونه ۳۸۴نفر از این نوجوانان از طریق جدول کرجسی و مورگان به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه نیاز محبوبیت گلاسر(۲۰۰۵) ، پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ(۱۹۹۳)، پرسشنامه انسجام خانوادگی فیشر(۱۹۹۲) و پرسشنامه محقق ساخته استفاده از شبکه های اجتماعی استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها نشان داد که مدل پژوهش دارای برازش مطلوب است. نتیجه گیری می شودکه سازگاری اجتماعی و انسجام خانوادگی به صورت غیر مستقیم و به واسطه نقش میانجی نیاز محبوبیت استفاده از فضای مجازی را تحت تاثیر قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

نیاز محبوبیت ، سازگاری اجتماعی ، انسجام خانوادگی ، استفاده از شبکه های اجتماعی