سرمایه گذاری مسئولانه صندوق های بازنشستگی؛ ملاحظات اخلاقی و چالش ها

صندوقهای بازنشستگی به عنوان مهم ترین فعالان نظامهای تامین اجتماعی در سرمایه گذاریهای خود از اصولی پیروی میکنند. یکی از این اصول اصل سرمایه گذاری مسئولانه است. سرمایهگذاری مسئولانه به معنای تجمیع عوامل محیط زیستی، اجتماعی، و حکمرانی در فرایند تصمیمگیری برای سرمایه گذاری (بلندمدت) و اداره فعالیتهای مربوط به آن است. تاکید بر سرمایه گذاری مسئولانه از سوی سازمانهای بین المللی و گرایش بسیاری از صندوق های بازنشستگی ایالات متحده امریکا، انگلستان، و کشورهای عضو اتحادیه اروپا به آن دلالت بر اهمیت موضوع دارد. با این حال، در نظام حقوقی ایران در مورد این نوع سرمایهگذاری قانون گذار سکوت کرده است و رویکرد صندوقهای بازنشستگی ایران نیز در مورد پذیرش یا عدم پذیرش سرمایه گذاری مسئولانه مشخص نیست. به همین جهت، مقاله حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانهای به بررسی سرمایه گذاری مسئولانه صندوقهای بازنشستگی پرداخته است. یافتههای این مقاله دلالت بر آن دارد که صندوقهای بازنشستگی در کشورها رویکردهای مختلفی به سرمایهگذاری مسئولانه دارند؛ طوری که برخی از آن ها به شدت از قواعد سرمایه گذاری مسئولانه تبعیت میکنند، برخی دیگر تا حدی سعی در رعایت این اصل دارند، و برخی به رعایت این اصل هیچ توجهی ندارند. رویکرد این دو گروه اخیر از صندوقها عمدتا به فقدان دانش لازم برای سرمایه گذاری مسئولانه، دشواری انتخاب پرتفوی، و هزینهبر بودن این نوع سرمایهگذاری بازمیگردد.

کلیدواژه ها:

سرمایه گذاری خارجی ، سرمایه گذاری مسئولانه ، سهام ، شرکت تجاری ، صندوق بازنشستگی